مکمل های پروبیوتیک برای بیماران مبتلا به اختلالات روده ای از جمله سندرم روده تحریک پذیر مفید و موثرهستند.

بر طبق تعریف رایج و مورد قبول سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان غذا و کشاورزی امریکا (FAO)، پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که وقتی به مقدار کافی به بدن برسند، دارای خواص سلامت بخشی برای میزبان خود هستند. باکتری های اسید لاکتیک (LAB) و بیفیدوباکتریوم ها رایج ترین میکروارگانیسم هایی هستند که تاکنون بعنوان پروبیوتیک مورد استفاده قرار گرفته اند؛ البته بعضی از مخمرها و باسیلوس ها نیز ممکن است مفید باشند. پروبیوتیک ها معمولا با افزودن کشت های زنده و فعال در غذاهای تخمیری استفاده می شوند که از آن جمله می توان به ماست، ماست سویا یا مکمل های غذایی اشاره کرد.

داروهای ضد رتروویروس ها (ARV) اولین اقدام درمانی برای بیماران مبتلا به ایدز هستند، با این حال میزان مرگ و میر افراد آلوده به ویروس HIV همچنان رو به افزایش است. با پیشرفت این بیماری عفونی، التهاب در بیماران ایجاد شده و پیشرفت می کند. این التهاب به دیواره روده صدمه زده و موجب می شود که میکروب های روده وارد جریان خون شده و عفونت های شدید و گسترده ای را ایجاد نمایند. سلامت دیواره روده با تغییر در شرایط باکتری های روده تحت تاثیر قرار می گیرد، بنابراین می توان نتیجه گرفت که مکمل های پروبیوتیک برای بیماران مبتلا به اختلالات روده ای از جمله سندرم روده تحریک پذیر مفید و موثرهستند.

در تحقیقی که توسط انستیتو ملی آلرژی و بیماری های عفونی امریکا انجام شد، مشخص شد که مکمل های پروبیوتیک برای بیماران مبتلا به ایدز که تحت درمان با داروهای ARV (داروهای ضد رتروویروس ها) هستند، سودمند می باشند.

برای انجام این مطالعه بیماران مبتلا به ایدز به دو دسته تقسیم شدند. گروهی تحت درمان با داروهای ARV به تنهایی قرار گرفتند و گروهی دیگر ترکیبی از داروهای ARV و مخلوطی از پروبیوتیک ها را مصرف نمودند. در گروه دوم (مصرف توام داروهای ARV و مکمل پروبیوتیک) عملکرد ایمنی دستگاه گوارش افزایش یافت و میزان التهاب نیز نسبت به گروه دیگر کمتر گزارش شد.