وقتی كارشناسان اعلام می كنند ده درصد مردان دچار ناتوانی جنسی اند و چهل درصد زنان در زندگی زناشويی از اختلالات جنسی رنج می برند به اين معنی است كه درد مرموزی در خانواده ها وجود دارد.

اين درد گاهی آن قدر می ماند تا بالاخره از جای ديگری بيرون می زند و تازه آن موقع هم خودش را به شكل افسردگی و اضطراب و هزار و يك درد جسمی و روانی ديگر نشان می دهد. وقتی نياز جنسی كه از غرايز طبيعی انسانی است به درستی و با هدايت منطقی ارضا نشود نتيجه اش يا طلاق يا ارضای آن در خارج از خانواده و يا وجود همسرانی است كه از زندگی زناشويی شان لذت نمی برند در حالی كه خود آنها تربيت كنندگان كودكان و نوجوانان اين جامعه هستند.

دكتر سيدكاظم فروتن دبير علمی دومین كنگره سراسری خانواده ها و مشکلات جنسی در بخشی از سخنرانی خود گفت: « هشدار می دهيم مسئولان برای مقابله با خطرات فوق الذكر چه سياست تعريف شده و منسجمی را مدنظر قرار داده اند و تا كی بايد مسائل سياسی و اقتصادی و نظاير آن ما را از توجه و برنامه ريزی در جهت رفع مخاطراتی كه به طور خزنده نهاد مقدس خانواده را ويران می كند باز دارد. »

وی با تاكيد بر بزرگی خطر ضعف و آسيب پذيری خانواده ها گفت: « نگاهی كوتاه به وضعيت شيوع اختلالات جنسی در جامعه ما را بايد از خواب غفلت بيدار كند. به عنوان مثال بيماری ديابت كه در سطح ملی برای آن برنامه ريزی می شود و تشكيلات دولتی و غير دولتی نظارت بر آن را برعهده دارند و هزينه های هنگفتی را در نظر می گيرند. فقط 7 درصد افراد جامعه را در بر می گيرد در حالی كه برای ناتوانی جنسی كه 8/9 درصد مردان جامعه از آن رنج می برند برنامه ای نداريم و از طرف ديگر 30 تا 50 درصد افراد مبتلا به ديابت و 60 درصد افرادی كه دچار سكته قلبی می شوند و 55 تا 65 درصد مردانی كه مبتلا به نارسايی مزمن تنفسی هستند دچار اين مشكل هستند. »