كـاهـش  میـل  جنـسی  در  زنان  امری  بسیار  شایع  و  در  مـردان  امری  نادر  اسـت.  (حـتـی  غـالب  مـردانی  كــه  از  اختلال  نعوظ  رنج  میبرند  نیز  میل  جنسی  خود  را  از  دست  نمیدهند.)

   هورمون  جنسی  مردانه  ی  تستوسترون  نقش  فراوانی  بروی  میل  جنسی  در  هر  دو  جنس  مرد  و  زن  ایفا  میكند.
برخلاف  تصور  عام  پس  از  یائسگی  احتمال  افزایش  میل  جنسی  در  زنان   بیشتر  است  تا  كاهش  میل  جنسی.

 علل  كاهش  میل  جنسی  در  مردان:
الف _ علل  جسمی:
۱-اعتیاد  به  الكل  و  یا  مواد  مخدر
۲-كم  خونی  (نادر)
۳-افزایش  ترشح  هورمون  پرولاكتین  از  غده  هیپوفیز.
۴-چاقی  (علت  شایع)
۵-مصرف  برخی  داروها  (بویژه  داروهای  درمان  مشكلات  پروستات)
۶-كاهش  هورمون  جنسی  تستوسترون  (نادر)
۷-بیماریهای  عمومی  و  مزمن  نظیر  دیابت.
ب _علل  روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی  و  كار  زیاد.
۴-اختلافات  و  مشكلات  جدی  با  شریك  زندگی.
۵-گرایشات  همجنس  گرایانه.
۶-ترس  از  عدم  توانایی  در  ارضاء  شریك  جنسی.
۷-استرس  های  محیطی  از  قبیل  سروصدا  و  یا  نورهای  آزاردهنده.
علل  كاهش  میل  جنسی  در  زنان:
الف _علل  جسمی:
۱-كم  خونی  به  علت  از  دست  دادن  آهن  در  هنگام  عادات  ماهانه  و  یا  زایمان  (شایع)
۲-اعتیاد  به  الكل  و  یا  مواد  مخدر.
۳-بیماریهای  عمومی  و  مزمن  نظیر  دیابت.
۴-پس  از  زایمان،طی  بارداری  و  یا  شیردهی  به  علت  تغییرات  شدید  هورمونی.
۵-مصرف  برخی  داروها  از  قبیل  آرام  بخش  ها،ضد  افسردگی  ها،كاهنده  فشار  خون  و  ضد  حاملگی.
۶-افزایش  ترشح  هورمون  پرولاكتین  از  غده  هیپوفیز.
ب _علل  روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی  و  یا  كار  زیاد.
۴-اضطراب.
۵-تجارب  پیشین  آزارهای  جنسی  و  یا  تجاوز  جنسی.
۶-گرایش  به  همجنسان  خود.
۷-اختلافات  و  مشكلات  جدی  با  شریك  زندگی.
۸-شرایط  زندگی  دشوار(زندگی  كردن  در  یك  منزل  مشترك  یا  والدین  خود  و  یا  والدین  شریك  زندگی)
۹-استرس  های  محیطی  از  قبیل  سروصدا  و  یا  نورهای  آزاردهنده.
دلایل  مشترك  در  مردان  و  زنان:
۱- اضطراب  عملكردی:  چنانچه  مردان  در  رابطه  های  گذشته  انزال  زودرس  و  یا  اختلال  در  نعوظ  و  زنان  رابطه  جنسی  دردناك  و  یا  عدم  رسیدن  به  ارگاسم  را  تجربه  كرده  باشند،  از  بیم  تكرار  آن  ممكن  است  از  رابطه  جنسی  امتناع  ورزیده  و  یا  از  آن  دلزده  شوند.
۲-  افزایش  آشنایی:  عموما  میل  زوجین  برای  برقراری  رابطه  جنسی  با  یكدیگر  با  گذشت  زمان  كاهش  می  یابد.
۳-سركوب  كننده  های  میل  جنسی:  از  قبیل  تغییر  در  ظاهر  فیزیكی  (چاقی  و  یا  لاغری)،  بوی  نامطبوع  بدن،  نامرتبی  موها  و  لباس  و  عدم  رسیدگی  به  بهداشت  فردی.
۴-فعالیت  بدنی  خیلی  زیاد  و  یا  خیلی  اندك.
۵-عدم  آگاهی  از  دانش  جنسی،  خواسته  ها  و  ترجیهات  جنسی  شریك  زندگی.
۶-تكراری  شدن  شیوه  و  وضعیت  بدنی  برقراری  رابطه  جنسی.
راهكارهای  درمانی  كاهش  میل  جنسی:
۱-درمان  برای  هریك  از  اختلالات  زمینه  ای.
۲-هورمون  درمانی.
۳-كنترل  استرس.
۴-مشاوره  با  كارشناسان  مسایل  زناشویی.
۵-فراگرفتن  مهارتهای  گفتگو  و  برقراری  ارتباط  موثر  با  جنس  مخالف.
۶-رفع  اختلافات  و  حل  مشكلات،  تنشها  و  رنجش  ها.
۷-افزایش  صمیمت  با  شریك  زندگی.
۸-آموزش  جنبه  های  مختلف  رابطه  جنسی.
۹-در  میان  گذاشتن  علایق  جنسی  و  خیالپردازیهای  جنسی.
۱۰-رسیدگی  به  وضع  ظاهری  و  بهداشت  فردی.
۱۱-ایجاد  تنوع  در  نحوه  و  مكان  برقراری  رابطه  جنسی  بصورت  دوره  ای.
۱۲-اجتناب  از  بی  تحركی.
۱۳-ایجاد  اعتدال  در  كار  و  جنبه  های  دیگر  زندگی