یک روان‌پزشک بابیان اینکه بی‌میلی جنسی، شایع‌ترین اختلال جنسی در زنان به شمار می‌رود و معمولاً از آن به‌عنوان کمبود یا فقدان خیال‌پردازی‌های جنسی و میل برای فعالیت جنسی، توصیف می‌شود، گفت: «بی‌میلی جنسی به ناتوانی مداوم زن برای رسیدن به حالت لزج سازی کافی و حالت نعوظ کلیتوریس در جریان فعالیت جنسی نیز برمی گردد و فقدان این‌گونه پاسخ‌های فیزیولوژیک می‌تواند موقتی یا در طول دوره زندگی وجود داشته باشد. علاوه بر این عارضه می‌تواند کلی یعنی در تمام شرایط با فقدان پاسخ‌های فیزیولوژیک روبرو باشد یا در شرایط خاص (مثلاً در موقعیت‌های خاص این مسئله اتفاق بیفتد.

دکتر غلامحسین قائدی در گفت‌وگو با سلامانه دراین‌باره اظهار داشت: «از هر سه زن یک نفر بی‌میلی قابل‌توجهی را در فعالیت جنسی تجربه می‌کند و با توجه به اینکه سطح میل جنسی در هر زن متفاوت است برای هر زن منحصربه‌فرد است.»

وی بابیان اینکه بی‌میلی جنسی می‌تواند بی‌میلی جنسی موقعیتی باشد، اظهار داشت: «این عارضه در زنان ممکن است به دلیل وجود شرایط خاصی یا حسی که فرد نسبت به همسرش دارد یا ترکیبی از این دو به همراه علائم روانی و فیزیکی خاص خود اتفاق بیفتد.»

دانشیار دانشگاه شاهد و عضو گروه پژوهشی خانواده و سلامت جنسی در ادامه افزود: «فقدان پاسخ‌های فیزیولوژیکی که منجر به روان‌سازی مهبلی می‌شود، مستقیماً روی میل جنسی و برانگیختگی و متعاقباً ارگاسم و رضایتمندی جنسی در طول روابط زناشویی تأثیر می‌گذارد. بنابراین تشخیص این مسئله که مشکل در میل جنسی به چه دلیل اتفاق افتاده است، باید در مرحله اول صورت بگیرد.»

قائدی بابیان اینکه مراجعه به متخصص سلامت جنسی و بررسی کامل این مسئله می‌تواند کمک‌کننده باشد، ادامه داد: «به‌طورکلی بی‌میلی جنسی مسئله‌ای چندبعدی است و در شکل‌گیری آن عوامل مختلفی دخالت دارند. وضعیت سلامت عمومی فرد، وجود بیماری‌های روانی مانند افسردگی، وضعیت هورمون‌های جنسی، استرس‌های زندگی، نارسایی در غدد درون‌ریز، بیماری‌های عروقی پیرامونی و حتی مصرف دارو و تأثیرات جانبی آن‌ها از جمله عوامل بسیار مؤثر در شکل دادن به این اختلال هستند.»

او با اشاره به اینکه وجود عوامل مختلف شکل دهنده به این اختلال می‌تواند باعث شود زنانی که این وضعیت را تجربه می‌کنند، تفاوت‌های عمیقی را نیز با هم داشته باشند، گفت: «برای مثال با توجه به اینکه سطح میل جنسی از زنی به زن دیگر بسیار متفاوت و متغیر است؛ ممکن است زنانی که میل فعالی به داشتن رابطه جنسی ندارند، در یک شرایط عاشقانه بتوانند رابطه قابل قبولی داشته باشند؛ به این شرایط میل واکنشی میگویند که درست در نقطه مقابل میل خود انگیخته قرار میگیرد. معمولاً زنانی که دارای این اختلال شناخته می‌شوند، با فقدان پاسخ‌های فیزیولوژیک مواجه هستند که نتیجه آن، آمیزش دردناک و همراه با نارضایتی در زن و همسر او خواهد شد.»
به گفته این روان‌پزشک این مسئله باعث می‌شود که زن از آمیزش و فعالیت جنسی و روابط عاطفی و صمیمانه خود بکاهد و با مشکلات ارتباطی مواجه شود. علل این اختلال واقعاً پیچیده هستند؛ بنابراین توصیه می‌شود جهت بررسی و ارزیابی دقیق به متخصص سلامت جنسی مراجعه شود.»