آیا باید برای خاطر بچه ها به زندگی زناشویی عاری از شادی و رضایت تن دهم ؟

همواره دردناک ترین مسئله به هنگام گرفتن این تصمیم که به ازدواج پایان دهیم یا نه، حضور فرزندان است. هیچ پدر و مادر دوست ندارد منبع درد و رنج بچه هایش باشد، بچه هایی که همواره عزیزتر از خود زندگی هستن.

.

هرگز برای خاطر فرزندانتان به یک رابطه ناشاد و ناسالم تن ندهید. افسردگی و عدم رضایت و احساس بدبختی شما به مراتب تاثیری مخرب تر بر بچه ها میگذارد تا طلاق.

.

باور کنید هنگامی که شما احساس خوشبختی نمیکنید، هر قدر هم که این حقیقت را از دید آنان پنهان کنید آنها متوجه میشوند. اینکه به فرزندانتان بگویید برای خوشبختی شما سوختم و ساختم و جوانی خود را فدا کردم، هیچ وقت او را خوشحال نمیکند.

.

کودکانی که شاهد طلاق والدین خود بودند در بزرگی عشق و خوشبختی خود را حال چه در صورت تاهل پیدا کرده اند،و در برزگسالی احساس بهتری نسبت به خودشان و حتی پدر و مادرشان دارند.

.

اینگونه کودکان نگرش و عملکردی سالمتر در قبال عشق و روابط دارند.در مقام مقایسه کسانی که والدینشان به ازدواجی که با خشم سرکوب شده همراه و خالی از هرگونه عشق و محبت بوده، تن داده اند.

این مردان و زنان همواره نسبت به عشق بی اعتماد هستند و در ابراز عشق و احساس ناتوانند، آن هم به این دلیل که الگوهایی مخرب و نادرست در ازدواج داشته اند.

.

وظیفه شما در مقام پدر و مادر اینست که بدانید صلاح و خیر بچه شما در چیست.چه فرزند شما با این تصمیم موافق باشد و چه نباشد. شکی نیست که بچه شما گریه و زاری کند اما همین بچه ها موقعی که بزرگ شوند میتوانند شما را انسانی بداند که حقوق و آرزوهایی داشته است،شما را درک و با شما همدردی خواهند کرد و خواهند فهمید که تصمیمی که گرفته اید نه تنها برای خوبی خودتان بلکه برای خوشبتی آنان نیز بوده است.

.

البته شما وظیفه دارید تا سرحد امکان برای خوشبختی بچه هایتان تلاش کنید، تا ازدواجی موفق داشته باشند.