زمانی كه همان دختر وارد رابطه می شود و حالا به عنوان يك زن و شريك جنسی هم بايد وظايفی را انجام بدهد، شكستن حريمی كه در آن در ساعاتی از شبانه روز فرد بايد حجب و حيا را كنار گذاشته و از رابطه جنسی با همسرش لذت ببرد خيلی دشوار است.

اين طرز فكر كه نهادينه شده، نمی تواند مانند يك كليد روشن و خاموش بشود. بنابراين فرد نمی تواند مهارهای ذهنی اش را بشكند و گاهی حتی اگر لذت هم ببرد نمی تواند و يا نمی خواهد آن را بروز دهد، از ترس اينكه مورد قضاوت قرار بگيرد و متهم شود كه زن سبك و هرزه ای است.

بنابراين به مرور اين حالت رابطه جنسی را برای فرد از يك حالت خوش آيند به حالت وظيفه و بعضا توام با ترس تبديل می كند. ترس از اينكه مبادا عكس العملی نشان بدهد كه همسرش تصور كند او هرزه است.

در ابتدای شكل گيری رابطه جنسی هم اغلب اين ترس وجود دارد كه مبادا فرد متهم به اين شود كه پيش از اين رابطه جنسی ديگری را تجربه كرده است و برای همين می داند كه چطور بايد در يك رابطه جنسی با طرف مقابل برخورد كرد و لذت هم برد.